دموکراسی به ایران می آید

کسانی که موافق حمله ی نظامی و مداخله ی نظامی آمریکا و جهان غرب برای بهبود وضعیت کشور و دستیابی ایرانیان به دموکراسی هستند ....

 

 

کسانی که موافق حمله ی نظامی و مداخله ی نظامی آمریکا و جهان غرب برای بهبود وضعیت کشور و دستیابی ایرانیان به دموکراسی هستند معتقدند این رژیم دیگر اصلاح پذیر نیست . معتقدند هر راهی که می شده برای اصلاح این رژیم برویم رفته ایم. آنها معتقدند با شکست خوردن گفتمان اصلاحات در دور دوم ریاست جمهوری خاتمی، دیگر احمقانه است که منتظر باشیم رژیم آن مقدار انعطافی را که لازمه ی پیروزی رفرم  است در خودش ایجاد کند . من با آنها در این موضوع موافقم . این رژیم، رژیمی است متصلب که اجازه ی ترمیم به خودش نمی دهد و هرگاه نسیمی از آزادی و مدارا وزیده با طوفانی از خشم و برخوردهای نظامی و امنیتی حاکمان و وابستگانشان همه چیز را نابود کرده است . آنها نه تنها به اخلاق که به قوانین خودشان هم متعهد نیستند . بیشتر به یک گنگ می مانند که شعارش نابودی رقیب به هر طریقی است . یا پیروان نوعی هنر رزمی  که آموزش می دهد  قاعده ی مرحله ی آخر ( وقتی که داری همه ی سنگرهایت را از دست می دهی ) بی قاعدگی است . "از هر راهی می توانی برای سرکوب حریف استفاده کن ."

اما اگر به این دسته از هواداران مداخله ی بیگانه بگویی "چرا به انقلاب فکر نمی کنید " برایت مثالهای تاریخی می زنند . اولین مثال هم بهمن پنجاه و هفت است . ایرج با استدلالهایی قانع کننده می گفت  آنچه در سال پنجاه و هفت رخ داد انقلاب نبود . اما حتی اگر آن را هم نپذیریم و مثالشان ( انقلاب پنجاه و هفت ) را بعنوان شاهدی بر سرنوشت انقلاب ها بپذیریم و  حتی اگر همه ی انقلاب های دنیا را شکست خورده و فاجعه خیز بدانیم . یک موضوع باقی می ماند . و آن این است که وقتی حمله ی نظامی با موفقیت انجام شد چه اتفاقی می افتد ؟ مگر نه اینکه می گویند وقتی انقلاب می شود آدم ها به جان هم می افتند .  مگر نمی گویند دوباره کشت و کشتار و ویرانی ها را خواهیم داشت ؟ بنابراین تنها در صورتی بعد از خمله آرامشی که حضرات بدنبالش هستند بوجود می آید که مهاجمین امنیت را با دستهای توانایشان حفظ کنند .در نتیجه مهاجمان بخش های کلیدی کشور را اداره می کنند تا  وقت مقتضی به دست ایرانیان بسپارند. این مهاجمین باید تا کی بمانند ؟ تا زمانی که ملت برای دردست گرفتن سرنوشت خودش آماده شود . حتی اگر آنقدر ساده لوح باشیم که گمان کنیم مهاجمین در عرض یکی دو سال ما را از مشتی مردم جانورخو به شهروندان آرام و متمدنی ( از جنس شهروندان کشور خودشان ) تبدیل می کنند نتیجه ای جز این نمی توانیم بگیریم  که حضرات طرفدار حمله ی نظامی اصولا معتقد نیستند که مردم ما توانایی "دموکراسی" را دارند .پس وقتی با شعار دموکراسی با جمهوری اسلامی می جنگند دروغ می گویند .مشکل آنها نه با رژیم جمهوری اسلامی که با خود ایرانیان است . آنها ایرانیان را مشتی نیمه متمدن می دانند که باید از پس آموزشهای تفنگداران نیروی دریایی آمریکا(مثلا) اندکی متمدن تر بشوند . حرفی نیست .من ارزشگزاری نمی کنم . فقط می گویم مشکل حضرات با جمهوری اسلامی بر سر دموکراسی نیست.چون آنها دقیقا به همان دلیلی که انقلاب را نفی می کنند به دموکراسی بی اتقادند . مشکل آنها با انقلاب هم از این رواست که انقلاب بند را از پای وحشیان بر می دارد . آنها حاضر نیستند نظم موجود بوسیله ی خود مردم واژگون شود اما پرهیزی ندارند اگر انسانهایی از جنس دیگر بیایند و این نظم را واژگون کنند و تا زمانی که تشخیص دادند ایرانی ها رام شده اند افسار آن را به دست خودشان ندهند .

در همه ی چیزهایی که در دفاع یا همدلی یا حتی سکوت دربرابر حمله ی نظامی آمریکا خوانده ام همواره سعی شده بود اشکالات انقلاب و محال بودن رفرم برشمرده شود .از آن هم نتیجه می گرفتند راهی جز حمله ی نظامی امریکا وجود ندارد . آنها از روی شرم و شاید حماقت نمی دانستند این اشکالات تنها با قبول یک پیش فرض برطرف می شود . اینکه ایرانی ها جماعتی نیمه متمدن هستند که باید یک دوره ی کوتاه (یا بلند)درکنار متخصصان و مربیان اهلی سازی بگذرانند. همچنین لازم است دوره ی کارآموزیشان را در فاصله ای که نظامیان بیگانه در کشور هستند بگذارند .چون مربیان همان مهاجمان کشور بیگانه هستند . طول مدت کارآموزی هم آنگاه به پایان می رسد که مربیان تشخیص بدهند .

نتیجی که من از پس استدالهایم گرفتم برای بیحوصله ها در زیر می اید :

 

 ۱) طرفداران حمله ی نظامی دموکراسی را زمانی برای ایرانیان مباح می دانند که یک دوره ی کارآموزی چند ساله یا چند ده ساله را نزد نظامیان کشور مهاجم گذرانده باشند .

۲) از دید آنها انقلاب به این دلیل بد است که قانون بد فعلی را نابود می کند و منجر به اغتشاش و خونریزی می شود بنابراین بی قانونی بدتر از قانون بد است .

۳) آنها معتقدند حمله ی بیگانه به این دلیل خوب است که متخصصان و مربیان دموکراسی ، در شرایط چند ساله ی بی قانونی ضمانت می کنند که شهروندان نیمه متمدن به جان بکدیگر نیفتند.

۴) حضرات فکر می کنند بعد از اینکه دوره ی تمدن پذیری به پایان رسید دموکراسی در ایران قابل اجرا است . زمان پایان کارآموزی ( یا باز آموزی ) هم مانند اغازش در صلاحیت خود مهاجمان است .

 

پ.ن: تمام پیش فرضهایی که از اول این نوشته پذیرفته ام برای پیشبرد بحث بوده . اگرنه هیچکدامشان مورد قبول من نیست . نه معتقدم همه ی انقلابها شکست خورده نه معتقدم شکست انقلابهای پیشین دلیل ممنوعیت انقلاب آینده است نه حتی معتقدم  در صورت انقلاب لزوما تصفیه حساب و جنگهای داخلی خواهیم داشت . اما حتی اگر همه ی این فرضها هم پذیرفته شود خدشه ای به استدلال اصلی متن من وارد نمی شود .