درباره‌ی عشق، اسرائیل و بوسه

به مناسبت روز بوسه (حالا هرچی) عکسی دست‌به‌دست می‌شود که دختری با پرچم فلسیطن دارد پسری با پرچم اسرائیل را می بوسد. بین‌شان هم دیواری است و پسر اسرائیلی از دیوار بالا آمده تا معشوق‌اش را ببوسد.
(اینجا)
بوسه‌ی عشق به مثابه امری رهایی بخش. بعنوان یک حادثه‌ی خوش‌یمن و برطرف کننده تضادها و شکاف‌ها. بله. من هم اینها را شنیده ام. انگار که مثلا صاحبان این دو پرچم دخترخاله پسرخاله ای باشند که  پدرمادرشان سر ارث بابا بزرگ دعوایشان شده و حالا با عشق‌شان پلی میزنند بین قلب‌های سنگی دو خانواده. یا مثلا رمئو و ژولیتی که خانواده‌هایشان بی‌دلیل با هم دشمنی می‌کنند و در شرایط "برابر" مدام  به هم آسیب می‌زنند و بعد ناگهان عشق می‌آید.عشق معصومانه‌‌ای که از دیوارها می‌گذرد و شکاف‌ها را پر می کند. (از شما دعوت می‌کنم با من در این تجربه ‌ی عجیب سهمیم شوید. در گوگل سرچ کنید "بوسه دختر فلسطینی و پسر اسرائیلی" و نتایج را روی "تصاویر" متمرکز کنید).
(اینجا)
حالا برگردیم به تصویر بوسه از فراز دیوار. این تصویر کلا پرت و پلا و ساختگی است. شرایط برابری وجود ندارد. حتی نزدیک به آن هم نیست. عشقی که بر پایه تبعیض شکل گرفته باشد نه تنها  نسخه ای برای رهایی نیست بلکه  بازتولید کننده‌ی همان تبعیض خواهد بود. کسی البته نمی‌تواند جلوی عاشق شدن آدمها را بگیرد. ولی می‌تواند بگوید که عشق بین ارباب و برده  شکاف بین‌شان را از بین نخواهد برد. در شرایط اپارتاید می‌شود عاشق شد. ولی جار زدن این عشق بعنوان امر رهایی بخش فقط کار کسی می‌تواند باشد که از وضعیت موجود راضی است. معلوم است که فرد بهره‌ور از تبعیض مشکلی با عاشق شدن ندارد. 
از این بابت است که واژه‌ی "عشق" واژه تهی شده از معنای عشق، اینهمه مورد توجه طرفداران اسرائیل است.
 (اینجا)
در این شرایط توصیه می‌کنم چند دقیقه وقت بگذارید و ویدئوی زیر را ببینید.  تصویر مشمئز کننده ای ندارد. ولی به خوبی نشانگر وضعیتی است که درباره‌اش صحبت می‌کنم.
(اینجا)